«Εγώ στην ηλικία σου …» λένε πολλές φορές οι γονείς στα παιδιά τους. Εκείνοι όμως στην ηλικία των παιδιών τους, δε μεγάλωναν στην κοινωνία που μεγαλώνουν τα παιδιά τους τώρα! Οι αρχές, οι προσδοκίες, ο τρόπος ζωής μιας κοινωνίας επηρεάζουν κάθε άτομο που μεγαλώνει σε αυτήν, π.χ. οι διαφημίσεις.
Χιλιάδες διαφημίσεις βομβαρδίζουν καθημερινά τους εφήβους προβάλλοντας νέα πρότυπα και πληθώρα αναγκών, η κάλυψη των οποίων οδηγεί στην υπερκατανάλωση. Για παράδειγμα μεγάλο ποσοστό κοριτσιών με ψυχογενή-νευρική ανορεξία, είχαν ως πρότυπό τους ανορεξικά μοντέλα που προβάλλονταν μέσω διαφημίσεων. Ο ρόλος του γονέα πάνω σ'αυτό το πρόβλημα είναι πολύ σημαντικός και μπορεί να βοηθήσει το παιδί του ώστε να αποκτήσει κριτική σκέψη, γιατί τα παιδιά πρέπει να απομυθοποιήσουν και να φιλτράρουν ότι βλέπουν να προβάλλεται μέσω των διαφημίσεων.
Ακόμα πολλοί έφηβοι αντιμετωπίζονται από τους ενήλικες με εχθρική διαθεση. Γι’ αυτούς, η λέξη «εφηβεία» είναι συνώνυμη με απειθαρχία, έλλειψη σεβασμού, ανηθικότητα, ανταρσία κ.α. Η εφηβεία, είναι από μόνη της μια περίοδος επανάστασης, και ατομικής ανεξαρτησίας. Οι έφηβοι, όλα αυτά, δεν τα εκφράζουν με τον ίδιο τρόπο, γι'αυτό οι γονείς δεν πρέπει να συγκρίνουν τα παιδιά τους με τα υπόλοιπα. Εκφράσεις τύπου <<Είδες τι έκανε ο φίλος σου;...μακάρι να το έκανες κι εσύ αυτό>>, <<Είδες πως είναι η φίλη σου;...μακάρι να είσουν κι εσύ έτσι>> δεν αποτελούν και τα καλύτερα επιχειρήματα στις συζητήσεις.
Επίσης αν οι ενήλικες έχουν εχθρική στάση μπορεί να προκαλέσουν ξεσπάσματα και οργή ακόμα και σε ήρεμους, συνεργάσιμους εφήβους.Είναι καλό πρώτα απ’ όλα οι ίδιοι οι γονείς να κατανοήσουν ότι τα έφηβα παιδιά τους δεν αποτελούν κίνδυνο για κανένα. Το μόνο «όπλο» που έχουν σε αυτή την ηλικία είναι το θάρρος, η δύναμη που νιώθουν στο να εκφράσουν την άποψη τους και να αγωνιστούν για τα πιστεύω τους. Δεν είναι τυχαίο που όντας έφηβος κανείς, αισθάνεται ότι μπορεί ν’ αλλάξει τον κόσμο! Οι έφηβοι σε καμιά περίπτωση δεν είναι απειλή για την κοινωνία.
Πολύ συζήτηση και διάθεση για καλή επικοινωνία, πρέπει να είναι οι προτεραιότητες των γονέων απέναντι στους νέους. Εμείς άλλωστε είμαστε οι αυριανοί ενεργοί πολίτες και ως τέτοιους πρέπει να μας αντιμετωπίζουν, όχι κόβοντας μας τα φτερά, αλλά δίνοντας μας ελπίδα.
