Σήμερα είναι η παγκόσμια μέρα λευκού μπαστουνιού. Για άλλη μια φορά όλοι θα μιλήσουν για το αναφέρετο δικαίωμα των ανθρώπων με προβλήματα όρασης να ζούν σε μια κοινωνία που τους σέβεται και καλύπτει τη διαφορετικότητά τους. Και μετά τι? Ολα ξεχνιούνται και κανείς μας δεν συμμερίζεται τις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους. Πράγματα αυτονόητα, όπως ελεύθερα πεζοδρόμια, ειδικοί σηματοδότες, μέσα μαζικής μεταφοράς όπου θα γίνεται αναγγελία της στάσης, δικαίωμα στην εκπαιδευση και στην εργασία, θεωρούνται πολυτέλεια. Ας καταλάβουμε επιτέλους ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν ζητούν τον οίκτο μας, δεν επαιτούν, αντιθέτως διεκδικούν κάτι εντελώς αυτονόητο, να μπορούν να ζουν μαζί μας αυτόνομα και ισότιμα. Νομίζω ότι το αξίζουν και όχι μόνο για μια μέρα, αλλά για πάντα.
