Σήμερα είναι η παγκόσμια μέρα λευκού μπαστουνιού. Για άλλη μια φορά όλοι θα μιλήσουν για το αναφέρετο δικαίωμα των ανθρώπων με προβλήματα όρασης να ζούν σε μια κοινωνία που τους σέβεται και καλύπτει τη διαφορετικότητά τους. Και μετά τι? Ολα ξεχνιούνται και κανείς μας δεν συμμερίζεται τις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους. Πράγματα αυτονόητα, όπως ελεύθερα πεζοδρόμια, ειδικοί σηματοδότες, μέσα μαζικής μεταφοράς όπου θα γίνεται αναγγελία της στάσης, δικαίωμα στην εκπαιδευση και στην εργασία, θεωρούνται πολυτέλεια. Ας καταλάβουμε επιτέλους ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν ζητούν τον οίκτο μας, δεν επαιτούν, αντιθέτως διεκδικούν κάτι εντελώς αυτονόητο, να μπορούν να ζουν μαζί μας αυτόνομα και ισότιμα. Νομίζω ότι το αξίζουν και όχι μόνο για μια μέρα, αλλά για πάντα.
4 σχόλια:
Καλημέρα mystery girl, έτσι όπως τα λες είναι, κάποιοι συνάνθρωποί μας δυσκολεύονται στη καθημερινότητα τους εξαιτίας της ελλειπούς υποδομής που έχουμε σε αρκετούς τομείς αλλά και του ατομισμού που μας διακρίνει. Δυστυχώς αν κάτι δε μας αφορά άμεσα είναι σαν να μην υπάρχει για μας. Αισιοδοξώ ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν.
Γεια σου mystery girl, συμφωνώ μαζί σου. Και αν δεν υπήρχαν και οι παγκόσμιες ημέρες κανείς δεν θα ενδιαφερόταν.
Καλήσπέρα thumbelina, συμφωνώ μαζί σου και ελπίζω και θέλω να πιστεύω ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν όπως λες κι εσύ.
Καλησπέρα μικρέ μου φίλε crazy jim έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό που λες. Μου αρέσει που σκέφτεσαι με αυτό το τρόπο συνέχισε έτσι.
Δημοσίευση σχολίου